Het sinterklaasfeest heeft iets heel merkwaardigs: we geven kinderen spullen waar ze geen voldoening uit halen, en onthouden datgene waar ze niet zonder kunnen. Een kind (en de meeste volwassenen) heeft maar één ding nodig: de bevestiging dat het geliefd en gewild en veilig is. Maar wat geven we onze kinderen? Doorgaans snoep en spullen. Snoep en spullen geven maar heel kort voldoening. Binnen de kortste keren willen we méér. Met in het geval van snoep ook nog zeer schadelijke gevolgen voor onze tanden en gezondheid.
Geen enkel voorwerp geeft voldoening. Liefde geeft voldoening. Als je een geliefde hebt, kun je hem of haar onverwacht een kadootje geven. Het maakt eigenlijk niet uit wat je geeft. Zolang je bedoeling goed is, is de kans groot dat je geliefde er blij mee is – en er een zekere mate van voldoening uit haalt. De voldoening komt natuurlijk niet uit het gegeven voorwerp, maar uit de realisatie dat iemand aan je denkt en van je houdt.
Bij sinterklaas gaat dit allemaal niet op. Ten eerste is het moment niet onverwacht. Wekenlang worden er allerlei verwachtingen bij kinderen opgewekt. Dat op zich is al irritant voor ouders en leerkrachten: het leidt tot extra stress. Daarnaast opent het de deur voor teleurstelling: het zou zo maar kunnen dat je niet alles krijgt wat op je verlanglijstje staat.
Ten tweede willen we vooral niet laten blijken dat onze kinderen hun kado’s van ons krijgen. Nee, ben je gek, dat zouden wij nooit doen. Ergens in Spanje is een man met een baard die, anders dan wij, wél van kinderen houdt. Zolang ze tenminste aan bepaalde criteria voldoen, anders moeten ze in de zak. Er zijn grenzen aan liefde.
Wat is dit voor krankzinnigheid? Hoe moeilijk is het om een kado voor je kind te kopen, en dat zelf te geven? “Papa en mama hebben dit voor je gekocht, omdat we van je houden.” En wat je ook voor kado geeft; je hebt je kind zojuist iets van onschatbare waarde gegeven.
Jammer genoeg doen we dit meestal niet: we verschuilen ons achter sinterklaas. Met als enige doel om vooral niet te laten blijken dat we van onze kinderen houden. Merkwaardig. Terwijl we heel hard ons best doen om die kadootjes te organiseren. Maar we geven geen liefde, we geven leugens. En die komen een keer uit. Dus, behalve dat we onze kinderen leren dat er een man in Spanje is die meer van ze houdt dan wij, leren we ze ook dat wij niet te vertrouwen zijn. Het kind zal zich al gauw afvragen waar de ouders nog meer over gelogen hebben1.
Nu weet ik ook wel dat je je als ouder niet gemakkelijk kunt onttrekken aan het sinterklaasfeest. Je wilt ook niet dat jouw kind als enige geen kadootjes krijgt. Het is jammer dat onze maatschappij nog zo materialistisch ingesteld is. Ik hoop dat het eens verandert.
De meeste ouders, zeker degenen die dit lezen, houden ontzettend veel van hun kinderen. En ze willen ze graag zo goed mogelijk opvoeden. Daarom maar één tip: laat je kind weten dat je van hem of haar houdt (dat hoeft niet per se op 5 december). En doe dat niet om een bepaald gedrag te belonen, maar gewoon omdat het zo is.
Fijn sinterklaasfeest!