Deze post is voor mensen die authentieker willen leven. Mensen die zich bewust zijn dat ze bepaalde ‘maskers’ dragen, en die graag af willen zetten. Ben jij zo iemand? Geweldig! Lees dan verder.
Vrijwel iedereen draagt maskers. Ze dienen om ons te beschermen tegen kritiek, afwijzing, etc. Zo krijg je op de vraag “Hoe gaat het?” zelden een eerlijk antwoord. Het gaat altijd goed.
De meeste mensen dragen hun maskers onbewust. Sterker nog, ze zijn gaan geloven dat ze de maskers zijn:
- “Ik ben iemand die altijd voor anderen klaarstaat”.
- “Ik help graag mensen”.
- “Ik ben een beetje verlegen”.
- “Ik kan alles”.
- “Ik ben beter dan anderen”.
- “Ik ben minder dan anderen.”
Allemaal flauwekul. Dit zijn maskers of overlevingsstrategieën. Geen van die dingen zegt iets over wie jij écht bent.
Jij bent je er van bewust dat je soms een masker draagt. Daarmee ben je verder dan 99% van de mensen. Het is een hele belangrijke, eerste stap om van je maskers af te komen.
Waarom zou je van je maskers af willen? Soms is een masker handig. Het is lastig vrienden maken, als je tegen iedereen zegt dat je ongelukkig bent. Maar je moet de vrijheid hebben om ook soms (of meestal) je maskers af te zetten. In een intieme relatie, bijvoorbeeld. Een relatie waarin één of beide partners zich niet verder willen blootgeven, loopt spaak. De relatie kan niet verder verdiepen; het wordt een voorspelbare herhaling van zetten.
Hoe kun je je maskers afzetten? Een gangbaar idee is dat je kwetsbaar moet durven zijn. Dat klopt niet. Het enige wat gekwetst kan worden, zijn juist onze maskers. We willen ons op een bepaalde manier presenteren, en dan schiet iemand daar een gaatje in. Dat doet pijn, we voelen ons heel naakt omdat ons masker ons niet meer adequaat beschermt. Maar als je daadwerkelijk je maskers afzet, is er niks meer over om een gaatje in te schieten. Er is niks meer dat gekwetst kan worden.
Als je je maskers af hebt gezet, lijkt het voor andere mensen alsof jij je vaak heel kwetsbaar opstelt. Dat is omdat zij wel maskers dragen, en ze projecteren hun angst om gekwetst te worden op jou. Maar jij weet wel beter. Zonder maskers ben je onkwetsbaar.
Tijd dus om je maskers te doorzien. Al je maskers zijn gerelateerd aan je ‘ik’-gedachte: jouw gedachte over wie of wat jij bent. Specifiek dienen je maskers het doel om één bepaalde gedachte te maskeren: “ik ben niet genoeg”. Dat is iets wat je bewust of onbewust ‘weet’ over jezelf, maar anderen mogen het niet weten. Vandaar de noodzaak voor een masker.
Op een bepaalde manier is het grappig. Praktisch iedereen loopt diep van binnen rond met een overtuiging om op een bepaalde manier niet genoeg te zijn, tekort te schieten. Maar we zijn als de dood dat iemand dat ontdekt. De prijs die je betaalt voor je maskers is hoog: een oppervlakkige relatie met jezelf en andere mensen.
Om van je maskers af te komen, moet je diep naar binnen gaan. Wie of wat is die ‘ik’ die niet genoeg is? Neem hier de tijd voor. Ga kijken of je hem kunt vinden.
‘Ik’ is maar een woord, het verwijst naar iets. Zonder dat we het door hebben, laten we ‘ik’ naar allerlei verschillende dingen verwijzen. Naar ons lichaam (“ik ben ziek”), naar herinneringen (“vroeger was ik ondeugend”), naar een beeld dat we hebben van onszelf (“ik ben slim”), naar onze emoties (“ik ben boos”). ‘Ik’ is het middelpunt van een enorme gedachtestructuur.
We denken dat we die gedachtes zijn. We denken dat ons beeld van onszelf, en onszelf, hetzelfde zijn. Maar dat is niet zo. Je kunt al je ideeën over jezelf het raam uit gooien, en je zou nog steeds bestaan. Je hebt het woord ‘ik’ niet nodig om te bestaan.
Hier kun je een leuke meditatie mee doen. Ga lekker zitten in een stoel of op een kussentje of bankje. Creëer in gedachten een tempeltje. In de tempel is alles welkom, behalve een gedachte over jezelf of wat je moet doen (daar zit ook ‘ik’ in). Wees alert. Zodra je een gedachte met ‘ik’ er in ontdekt, parkeer die dan even buiten de tempel. Ontdek dat je dit inderdaad kunt doen: iedere gedachte over ‘ik’ kun je gewoon even parkeren. En je wordt er niet minder van: ook zonder ‘ik’-gedachte, besta je gewoon! Zelf blijf je – zonder gedachte over ‘ik’ – in je tempel zitten. Dit is een heerlijke, rustgevende meditatie om te doen.
Het kan even duren, maar uiteindelijk kom je tot de bevrijdende conclusie: die hele ‘ik’ bestaat niet! ‘Ik’ was nooit meer dan een gedachteconstructie. En al die maskers deden niks meer dan die gedachteconstructie in stand houden. Zodra je ophoudt je ‘ik’-gedachte te geloven, zullen je maskers langzaam maar zeker vanzelf wegvallen. Je stelt je automatisch ‘kwetsbaar’ op, omdat je niks meer te beschermen hebt.
Eén obstakel dat je hierbij zeker tegen gaat komen: angst voor wat over blijft als je geen maskers meer hebt – angst voor het leven zonder maskers. Dit is heel logisch, je ik-gedachteconstructie en je maskers bieden je stabiliteit. Dat is de hele reden dat ze bestaan. Gebruik je angst als een uitnodiging om dieper te gaan. Vraag jezelf: wie is bang? Bestaat dit ding dat bang is? Of is het ook maar een gedachte?
Als je tot hier hebt gelezen, heb ik goed nieuws voor je: het spirituele pad heeft jou gekozen. Er is geen weg terug. Je gaat je aansluiten bij de groeiende groep mensen die bewust en authentiek in het leven staan.
Een goede manier om je spirituele pad te versnellen, is je heel bewust worden van gedachten waar ‘ik’ in voorkomt. En dit zijn er heel veel: ‘ik’ zit in bijna al je gedachten. Onderzoek er af en toe eentje. Vraag jezelf: hoe weet ik dit zo zeker? Is er een andere mogelijkheid?
Ik heb geleerd dat iedere gedachte op het oog waar lijkt, maar bij nader onderzoek nooit helemaal waar is. Wees heel kritisch jegens gedachten over ‘ik’. Ze zijn allemaal onwaar. Ga dit voor jezelf ontdekken.
Dan in het kader van kwetsbaarheid: ik had moeite met dit goed onder woorden brengen. Wat was inzichtelijk, en wat kan verduidelijking gebruiken? Laat het me weten via een reactie!