We kennen allemaal wel iemand waar we van walgen. Zo iemand die je gewoon niet kunt uitstaan, je krijgt zo wat rillingen over je rug als je aan deze persoon denkt. Gisteren schreef ik dat je giftige relaties het beste kunt dumpen. Mensen waar je van walgt, daarentegen, kun je het beste koesteren.
Als je walgt van iemand – en dan niet semi-objectief, omdat die persoon slechte dingen doet – maar als je gewoon een afkeer hebt van hoe deze persoon is, een afkeer die je fysiek kunt voelen, simpelweg omdat je aandacht op deze persoon gevestigd is, dan zegt dat heel weinig over die persoon, en heel veel over jou. Dat zit zo.
In andere mensen herkennen we die karaktereigenschappen die we zelf ook hebben. Als je bijvoorbeeld intelligent, zorgzaam of assertief bent, zul je snel herkennen welke andere mensen dat ook zijn. Het is een stuk lastiger om in een ander een karaktereigenschap te herkennen die je zelf níet hebt. Vaak ontgaan die karaktereigenschappen ons, we zijn ons er niet van bewust.
Wanneer je walgt van iemand, vertoont die persoon een karaktereigenschap die jouw authentieke zelf ook heeft. Maar je bent er niet blij mee, je walgt van deze karaktereigenschap. Het kan trots zijn, luidruchtigheid, uitbundigheid, opscheppen, of juist heel timide gedrag. Je zult walgen van een ander als je niet kunt uitstaan dat je zelf die karaktereigenschap óók hebt.
Nu denk je misschien: ik ben helemaal niet luidruchtig/arrogant/timide/etc.! Ik ben juist het tegenovergestelde! Maar je vergist je. Die luidruchtigheid/arrogantie/timiditeit/etc. zit in je, je hebt er alleen een hekel aan. Daarom ben je een masker gaan dragen. Je doet net alsof je helemaal niet luidruchtig/arrogant/timide/etc. bent. En met de loop van de tijd ben je gaan geloven dat je dat masker bént, in plaats van je authentieke zelf, die waarschijnlijk een gezonde mate van luidruchtigheid/trots/nederigheid bezit.
Om authentiek te leven, betekenisvolle relaties aan te gaan en ontzettend veel van jezelf en anderen te houden, zul je je maskers moeten afzetten. Je zult op zoek moeten gaan naar wie je authentieke zelf eigenlijk is – en dat accepteren. Kom je iemand tegen waar je van walgt, dan weet je dus dat je nog wat werk te doen hebt. Koester deze mensen. Ze wijzen je de weg naar je authentieke zelf, het allermooiste wat je kunt ontdekken in je leven!
Wat kun je dan concreet doen als je iemand tegenkomt waar je van walgt? Je zult onmiddellijk de neiging hebben om je aan deze persoon te onttrekken: hij of zij doet je walgen! Maar weersta deze neiging. Het is de neiging om weg te lopen van je authentieke zelf, terug naar je veilige masker van onwetendheid. Maar, zonder ongemak geen groei. Dus ga die walging voelen. Ga echt voelen wat deze persoon teweeg brengt. Accepteer dat het niet fijn voelt. Het gaat voorbij.
Als je gewoon ‘OK’ kunt zijn met de gevoelens van walging die anderen bij je teweegbrengen, dan ontstaat er ruimte voor een enorme groei van je persoonlijkheid. Als je anderen beter leert accepteren, accepteer je automatisch jezelf ook beter. En opeens komen er aspecten van je boven, waarvan je niet eens wist dat je ze had. Het zal je verbazen hoe veelzijdig je eigenlijk bent.
Betekent dit dat je ontzettend luidruchtig, arrogant of juist timide gaat worden? Gaan anderen straks van jou walgen? Het is met geen mogelijkheid te bepalen wat voor persoonlijkheid er tevoorschijn komt, als je je maskers afzet. Dit kan een totaal ander iemand zijn dan wie je dacht dat je was. Eén ding is zeker: je authentieke zelf is geen grijze muis. Er zullen zeker mensen zijn die van je authentieke zelf walgen. Anderen zullen er juist verzot op zijn.
Het is niet erg als anderen van je walgen. Het zegt iets over hen, en niet over jou. Door jezelf te laten zien zoals je écht bent, geef je hen juist de mogelijkheid om te groeien. En jezelf zo presenteren, dat anderen zeker niet van je zullen walgen? Dat is praktisch onmogelijk, maar vooral laf.
Dus, ga lekker op zoek naar mensen waar je van walgt. Je hoeft niet met ze te trouwen, maar breng gewoon af en toe een paar minuten met ze door. En voel. Voel wat er met je gebeurt. Meer hoef je niet te doen. Je hoeft niet te analyseren wat het is dat je zo doet walgen van deze persoon. Nadenken leidt alleen maar af. Ga naar je gevoel. Ontdek dat het maar een gevoel is. Je hoeft er niet voor weg te lopen, het kan jou niet aantasten.
Het is heel goed mogelijk dat je walging minder wordt, of zelfs helemaal verdwijnt. Walging toelaten is een hele snelle manier om de liefde voor jezelf en anderen te vergroten. Opeens ga je de schoonheid inzien van de karaktereigenschap waar je zo’n hekel aan had. Opeens ga je waarderen dat de ander zich zo uit, en dat jij dat ook in je hebt.
Ik hoop dat deze post je inspireert om tijd door te brengen met mensen waar je van walgt, en dat je zo jezelf beter leert kennen en accepteren. Deel vooral je ervaringen en inzichten door middel van een reactie!
Beste Jeroen,
Ik heb net jouw blog gelezen over ”walgen van iemand”.( Per ongeluk gevonden). Toen moest ik meteen aan iemand denken, waarvan ik hetzelfde gevoel heb. Ik coach bepaalde mensen ook. Maar ik krijg dit gevoel daarentegen bij iemand die ons veel kwaad doet elke dag sinds 3 jaar. Woont naast ons, waardoor we door bepaalde dingen geen rust hadden. (ik denk aan stalking, pesten , haat door hem). Echt veel ellende meegemaakt waardoor ik van die man walg. Ik probeer te vergeven, maar omdat hij de dingen niet goed wil zetten, gaat door en door, heb ik dit gevoel helaas. Ik wil het niet hebben, voor mijn eigen belang, maar toch, . Ik denk dat de meeste mensen bij z’n situatie ”walgen van iemand” gevoel hebben. Of bij onrecht…Dat kan dit gevoel in mij ook oproepen.
Dus ik was erover aan het nadenken wat het is, voor mij ”walgen van iemand” betekent dit,niet het karakter, of persoonlijkheid van iemand.
Ik wilde dit even met je delen , dat het ook bestaat, en het is niet per se iemand niet sympathiek vinden . Maar wat je bedoelt bestaat ook ongetwijfeld.
Met vriendelijke groet,
Gabriëlle,
Hoi Mariëlle,
Bedankt voor je reactie! Erg vervelend dat je zo veel overlast hebt van je buurman.
Vergeven is in deze situatie wel wat veel gevraagd, dat snap ik. Als ik je goed begrijp, is de overlast nog niet eens opgelost.
Zo vervelend als het is – de keerzijde is dat je deze situatie kunt gebruiken voor je spirituele groei. En geloof het of niet: daarmee wordt het probleem gemakkelijker op te lossen.
We zijn heel snel geneigd om het gedrag van anderen aan te wijzen als oorzaak van onze gevoelens: omdat die man zo doet, voel ik me naar. In werkelijkheid komt het nare gevoel niet van het handelen van deze man – het is _jouw reactie_ op zijn handelen. En daar kun je vrijheid vinden: leer anders reageren.
Niet omdat je huidige reactie “fout” is of onlogisch. Ik vind hem heel logisch. Maar je huidige reactie heeft het probleem niet opgelost, én hij voelt niet fijn.
Je kunt leren om minder sterk te reageren op wat deze man doet. Dan ervaar je minder nare gevoelens, en komen er ook meer mogelijkheden om het probleem op te lossen.
Wat kun je concreet doen?
1) Ga proberen in het vervolg een heel duidelijk onderscheid te maken tussen wat deze man doet, en hoe jij dat interpreteert. Bijv. hij zegt iets tegen je op straat (concrete gebeurtenis). Merk op dat de concrete gebeurtenis geen gevoel veroorzaakt. Wat hij ook zegt, zijn woorden veroorzaken geen gevoel. Wat wel een gevoel veroorzaakt: jouw interpretatie van dit geheel. Bijv: “wat een nare man”. Je voelt walging als je jouw interpretatie (“wat een nare man”) verwart met de gebeurtenis (hij zegt iets). Als je helder voor jezelf ziet dat het twee dingen zijn: een betekenisloze gebeurtenis aan de ene kant, en jouw reactie aan de andere kant, dan verdwijnt het gevoel van walging. Je bent dan beter in staat om hier mee om te gaan.
2) Sta jezelf toe om alle gevoelens die je ervaart, écht te voelen. Zeker walging – dat is een gevoel waar we heel snel vandaan willen. Je kunt dat omdraaien, en dat is nuttig. Ga eens voelen hoe de walging eigenlijk voelt. Wat voel je in je lichaam, als je aan deze man denkt? Kun je dit gevoel toestemming geven om er te zijn? Kun je het gevoel voelen, zonder het te willen veranderen? Als je gewoon “OK” kunt zijn met een oncomfortabele emotie, dan word je er ook vrij van.
Optie (1) en (2) bereiken uiteindelijk hetzelfde. Je reageert niet meer emotioneel op het gedrag van de man, en bent daardoor veel beter in staat om het probleem op te lossen.
Ik hoop dat dit je helpt om de kracht te vinden om dit probleem op te lossen. Je staat niet machteloos!
Hoi Jeroen,
Bedankt voor jouw reactie!
Ik begrijp wat je bedoelt en ik probeer het al te doen al een tijdje, ..
De situatie is een beetje compliceert. Omdat deze man naast ons woont, en ons dagelijks afluistert met telefoon of microfoon, soms simple via de muur, die heel dun is hoort hij alles wat ik zeg, doe, met wie ik bel, heel privacy gevoelige informatie, ect… Hij controleert mij. Omdat hij vroeger brieven schreef, waarin hij aangaf dat hij een affair wilde met mij. Ik ben getrouwd en trouw, dus ik heb hem afgewezen. Sindsdien doet hij dat.
Hij beschouwt mij alsof hij met mij leefde, zegt mij man. Dat is vervelend. Omdat ik onder controle leef in mijn eigen huis!
Het ergste is, alles wat hij hoort, (Bv: ik zeg tegen mijn man dat ik buikpijn heb, en mezelf niet lekker voel, dan belt hij zijn vriend, die net zo is, en vertelt het aan hem, en aan een andere vriend. En ze spotten ermee, verdraaien dingen, )alles pikt hij op. En ik hoorde dat elke dag, omdat hij heel hard praat, ik kon ook de andere kant horen!
Of als ik met iemand bel, dat luistert hij af, en belt de vriend om door te vertellen en erover roddelen. Ze zeggen dat ik vreemd ga, noem maar op…hij wilt controle hebben over mijn leven.)
Natuurlijk is het lastig hieronder uit te komen, en niet de angst hebben om iets te zeggen of doen met mijn eigen man en kind, ..)
Het rare is, dat deze buurman en zijn vrienden zeggen dat het normaal is, wat hij doet,
wij hebben geen gelijk.
De politie zegt ook dat het stalking is, en niet hoort!
Nou ja, dit ligt aan het niveau.
Ik denk niet dat de daden van deze man ik goed moet keuren,
Ik ben gelovig en de bijbel zegt ook God zegt dat wij het kwade niet moeten lief hebben. God keurt het af,
Ik opvoed mijn kind, ik moet mijn kind ook leren wat goed en kwaad is. Wij willen niet zo leven als hij , of zo iets doen.
En ik wil niet dat mijn kind langer termijn dit meekrijg, omdat hij 7 jaar is, zijn karakter is nog aan het vormen, dus elke moeder zou deze situatie moeilijk vinden. Niet alleen voor mezelf.
Dus ik heb dek ik een afkeur van deze man. Dat geeft mij geen slecht gevoel.
Maar wat hij met mij doet, of met mijn familie, dat geeft een naar gevoel.
maar ik probeer het te negeren, of assertief te zijn.
Bedankt voor het antwoord,
Met vriendelijke groet,
Gabriëlle