Het allerbelangrijkste wat ik bereikt heb in mijn leven, is doorzien wat de effecten geweest zijn van de manier van opvoeden van mijn ouders. Ik heb de pijn doorvoeld en ben er door gegroeid. Ik ben veel vrijer geworden dan ik ooit was. Ik weet nu precies wat de gevolgen zijn van emotioneel onvolwassen ouders, en hoe je daar mee om kunt gaan.
Dit is allemaal vrij recent achter de rug. Helaas zie ik me nu geconfronteerd met een nieuwe entiteit die de rol van onvolwassen ouder wil overnemen: onze eigen overheid!
Op deze pagina
Wat is een emotioneel onvolwassen overheid?
Het hoofddoel van de emotioneel onvolwassen overheid is het verkrijgen van alsmaar meer macht en controle over de burgers. Deze lust naar macht verbergt dat de overheid eigenlijk onzeker is over haar eigen bestaansrecht. De overheid is constant bang dat de burgers haar “door” zullen hebben, wat haar voortbestaan in gevaar brengt. De overheid is zich hier heel bewust van, en zal zich daarom nooit kwetsbaar opstellen. Transparantie is het laatste wat de emotioneel onvolwassen overheid wil.
Emotioneel onvolwassen ouders laten zich in vier categorieën verdelen. Vaak zijn meerdere categorieën van toepassing. De emotioneel onvolwassen overheid vertoont dezelfde kenmerken.
De emotionele overheid
De emotionele overheid raakt totaal van streek om kleine dingen, en houdt anderen daarvoor verantwoordelijk.
We zien dat bijvoorbeeld bij het handhaven van de idiote mondkapjesplicht. Er zijn afgelopen jaar talloze mensen met grof geweld aangehouden, naar de grond gewerkt en uit de trein gesleurd. Hun enige misdaad: geen niet-werkend mondkapje dragen.
Routineus worden handhavers ingezet om non-issues dusdanig te escaleren dat geweld moet worden gebruikt tegen mensen die niemand kwaad doen. En wie wordt verantwoordelijk gehouden voor dit zinloze geweld (en voor het vertragen van de trein)? Degene die geen mondkapje droeg.
Vanuit de egocentrische denkwijze van de overheid is dit logisch. De emotioneel onvolwassen overheid is immers nooit ergens verantwoordelijk voor. Wat er ook gebeurt, het is de schuld van de weerloze burger!
De gedreven overheid
De gedreven overheid kenmerkt zich door een enorme bemoeizucht met het leven van de burgers.
De gedreven overheid werkt volgens de aanname dat burgers niet in staat zijn om zelf een beslissing te maken. Dan zou alles helemaal in de soep lopen! De gedreven overheid weet als geen ander wat goed is voor de burger, en laat geen middel onbenut om haar oneindige wijsheid aan de burger op te dringen.
We zien dit vooral bij het vaccinatieprogramma, maar feitelijk bij alle maatregelen die zogenaamd nodig zijn voor de volksgezondheid. Er is geen enkele ruimte voor mensen om zelf een afweging te maken.
Volgens de emotioneel onvolwassen overheid is het onmogelijk dat mensen zelfstandig een keuze maken die goed uitpakt voor hen. Vanuit de egocentrische denkwijze van de overheid is dit logisch. De overheid is namelijk de enige die alle wijsheid in pacht heeft.
De passieve overheid
De passieve overheid kijkt weg van alles wat niet klopt. Ze stopt liever zaken in de doofpot, dan dat ze haar eigen dienstverlening verbetert.
We zien dit met name bij de handhavende instanties en de zorg. Veel te weinig mensen in deze sectoren spreken zich uit tegen het krankzinnige beleid dat gevoerd wordt. De passieve overheid laat na om haar beschermende taak te verrichten.
Voor een emotioneel volwassen overheid is dit niet uit te leggen. Het beschermen van de burger is immers haar enige legitieme taak. Maar de emotioneel onvolwassen overheid is zo met zichzelf bezig, dat ze het besef mist dat het beschermen van burgers überhaupt haar taak is.
De afwijzende overheid
De afwijzende overheid had eigenlijk liever helemaal geen burgers gehad. Ze zijn zo lastig en irritant allemaal! Zeuren, drammen, niet meewerken, op de verkeerde partij stemmen. Wat heb je er aan?
Ik heb gehoord dat agenten in Engeland de instructie meekregen om zo min mogelijk met coronademonstranten te praten.
Aandacht schenken aan de bezorgde burger zit niet in het systeem van de afwijzende overheid. Ze wil haar eigen ding doen, en de mensen moet zich er niet tegenaan gaan bemoeien. Wat denken ze wel? Gewoon je bek houden!
De gevolgen voor burgers
Opgevoed worden door emotioneel onvolwassen ouders richt enorme psychologische schade aan. Hetzelfde geldt voor bestuurd worden door een emotioneel onvolwassen overheid. De pijn die het beleid aanricht, leidt tot een emotionele reactie. Die reactie valt in twee hoofdgroepen uiteen: internaliseren en externaliseren.
Internaliserende burgers
Mensen die internaliseren houden hun pijn binnen, voor zichzelf. Ze erkennen de pijn niet, maar onderdrukken deze. Daardoor voelen ze de pijn meestal ook niet, hoewel deze wel hun gedrag en staat van zijn beïnvloedt.
De internaliserende medemens heeft weinig zelfvertrouwen en neemt weinig initiatief. Ze zijn gevoelig voor angst en depressie. Ook hebben ze vaak moeite om zelfstandig keuzes te maken.
Mijn hart huilt voor deze mensen. Ze worden door het huidige beleid gedreven tot wanhoop. Ik hoop dat velen van hen de enige uitweg zullen ontdekken: meditatie.
Externaliserende burgers
Waar de internaliserende mens een gevaar is voor zichzelf, is de externaliserende mens een gevaar voor zijn of haar omgeving. De externaliserende medemens zit ook vol onbewuste pijn, maar houdt anderen daarvoor verantwoordelijk. Zulke mensen kunnen gemakkelijk naar anderen in woede uitbarsten om kleine dingen.
Dit zijn de mensen die zelf een mondkapje dragen – want stel, het zou één leven kunnen redden – maar een ander, die geen mondkapje draagt, net zo gemakkelijk een ernstige ziekte toewensen.
De relatie tussen de emotioneel onvolwassen overheid en de externaliserende burger is er één van ziekelijke, onderlinge afhankelijkheid. Zonder deze mensen zou de emotioneel onvolwassen overheid haar beleid niet kunnen uitvoeren. En zonder de emotioneel onvolwassen overheid weten deze mensen niet hoe hun leven betekenis kan hebben.
Voor deze mensen heb ik niet zo veel hoop. Zo lang hun blik naar anderen gericht is, zullen ze geen groei doormaken.
Het verlies van karakter
Wat ik het meest zorgwekkend vind aan een emotioneel onvolwassen overheid, is de aanslag op het karakter van mensen. Dit werd in het verleden zichtbaar toen de muur viel. Velen wisten niet wat te doen met de vrijheid – ze waren gewend dat de overheid alles voorschreef. Wat nu?
Decennialang bleven mensen terugverlangen naar de Sovjettijd. Toen was ten minste duidelijk wat er van je verlangd werd. Gewoon doen wat de overheid je vraagt. Dan komt alles goed. Deze mensen konden niet vrij zijn.
Hetzelfde zal gebeuren in Nederland, als de huidige trend zich doorzet. De overheid gaat zich steeds meer bemoeien met ieder facet van het leven, en met wat je op elk moment van de dag wel of niet mag doen. Zelf nadenken, zelf een keuze maken – het mag nu eigenlijk al niet meer. Het eindresultaat mag duidelijk zijn: we zullen het vermogen kwijtraken om vrij te zijn.
Emotioneel volwassen worden
Als je niet wilt internaliseren of externaliseren, als je niet je karakter wilt verliezen, dan is de enige optie om te groeien in bewustzijn. Gelukkig zijn al heel veel mensen dit bewustwordingsproces aangegaan, en het worden er steeds meer.
De moeilijkste stap in ieder bewustwordingsproces, is dingen zien zoals ze zijn. Dat gaat gepaard met heel veel pijn en onzekerheid, want de ene illusie na de andere brokkelt af. Het vereist enorm veel moed om de wereld te zien zoals die is.
Het is meestal ook een eenzaam proces. Je zult niet veel steun krijgen uit je omgeving, eerder tegenwerking. De meeste mensen zitten nou eenmaal compleet vast in hun eigen illusies. En dat moet je respecteren: de mensen hebben hun illusies nodig om te kunnen functioneren in de maatschappij. Ze kunnen simpelweg niet zonder. Ze zullen zich actief verzetten tegen een ieder die laat zien dat een illusie een illusie is.
Dat betekent niet dat je het allemaal alleen moet doen. Velen gingen deze weg voor jou, velen reizen met jou. Vind ze! Deze mensen kunnen jou steunen tijdens je reis.
Omgaan met een emotioneel onvolwassen overheid
In je nieuwe bewustzijn weet je misschien wat er allemaal mis is met de overheid, maar je zit er nog steeds mee opgescheept. Je krijgt niet de keuze om je te onttrekken aan de overheid. Zelfs emigreren heeft niet veel zin, want de andere overheden zijn allemaal net zo. De vrije wereld bestaat niet meer.
Hoe ga je om met de emotioneel onvolwassen overheid? Van het grootste belang is om de manipulatie te doorzien. De emotioneel onvolwassen overheid is constant op zoek naar manieren waarop jij te manipuleren bent. Kunnen ze je bang maken? Schaamte aanpraten? Een schuldgevoel aanpraten? Dat is wat ze zullen proberen. Rechtstreeks of via andere mensen.
De overheid en haar volgelingen zullen proberen je weg te zetten als “slecht mens”. Volgens hun logica is het namelijk prima om slechte mensen slecht te behandelen. Het is hun eigen schuld: had je maar niet zo slecht moeten zijn! Dit is de logica van de onvolwassen ouder die maling heeft aan de onschuld en behoeften van het kind. Onze overheid hanteert helaas precies dezelfde logica.
Onthoud daarom de volgende drie dingen, vergeet ze nooit:
- Het is niet egoïstisch om vrij te willen zijn;
- Je bent niet verantwoordelijk voor de gezondheid van een ander;
- Je bent niet verantwoordelijk voor de gevoelens van een ander.
Er zullen zelfs mensen zijn die deze 3 dingen ontkennen. Ga er niet in mee. Je bent niet op deze planeet om gevangen te zitten in de denkbeelden van anderen. Het is jouw goddelijke missie om helemaal vrij te zijn – in je denken en in je doen. Alleen daar zul je diepe tevredenheid, betekenis en geluk vinden. Al het andere is afleiding.
We komen misschien niet 1, 2, 3 van onze emotioneel onvolwassen overheid af. Er zal heel wat moeten veranderen willen we weer vrij kunnen zijn. Maar denk niet dat je niks kunt doen. In iedere relatie is het zo, dat wanneer jij verandert, de dynamiek van de relatie verandert. Het kan niet anders.
Wanneer jij “nee” zegt, al is het maar één keer, verandert er iets. Je beïnvloedt anderen, je verandert het systeem. Onderschat het niet. Je hoeft niet meteen een onverwoestbare lefgozer te worden. Eén keer “nee” zeggen, één keer een angst overwinnen – het is een kleine stap voor jou, maar een enorme sprong voor de mensheid.
Als je niet verantwoordelijk bent voor de gezondheid van een ander, mag je dan gewoon met Corona naar de supermarkt of op bezoek bij je naast?
En is een ander dan ook niet verantwoordelijk voor jouw gezondheid? Want dan maak je de keus om niet een plek in het ziekenhuis op te eisen bij verpleegkundigen die overbelast zijn…
Hoi Miriam. Bedankt voor je reactie. Klopt helemaal. Je mag alles doen wat je wilt, daar ben je helemaal vrij in. Dat geldt ook voor anderen. Niemand kiest er voor om wel of niet in het ziekenhuis te belanden.